TUNÇ DİPTAŞ
İnsanların hayat hikayelerini dinlemek gibi bir tutkum vardır. Girdiğim arkadaş ortamlarında, katıldığım seminerlerde, bir kafede otururken bana değer katabilecek, gelişim ışığı olabilecek kişileri ararım hep. O ışığı gördüğüm zamanda da derin sorular sorarak o kişilerin gerçek hikayelerini öğrenmeye çalışırım. İnsan okumanın kitap okumaktan daha önemli olduğuna inanırım.
Altın madalyalı olimpiyat sporcusu Alana Nichols ile tanışmam da tam böyle oldu. Amerika’nın Colorado eyaletinde düzenlenen engelli sporcuların katıldığı kış oyunlarına gittiğimde oradaki sporculardan biriydi. Çok zorlu ama çok özel hayat hikayesi ile etkiledi beni.
Bir hayat düşünün ki;
Yeni doğduktan birkaç ay sonra alkollü araba kullanırken trafik kazası geçiren babasını yitirdi.
Annesi geçim sıkıntısı nedeniyle ona bakamadı ve onu dedesinin yanına gönderdi.
Ailesinden alamadığı sevgiyi kendini spora adayarak unutmaya çalıştı. Snowboard yapmak ve basketbol oynamak onun tutkusu haline geldi.
Riski ve tehlikeyi seviyordu. Snowboard yaparken zor hareketleri sürekli deniyor, heyecan ihtiyacını gideriyor, hayatın acılarından böyle kaçıyordu.
17 yaşında arkadaşlarıyla beraber snowboard gezisine katıldı. Yine geçmişi unutmak, adrenalini hissetmek, anlık mutlulukları tatmak istiyordu. Bu gezide havada iki defa takla atarak ayaklarının üzerine düşmeyi deneyecekti. Arkadaşlarının uyarılarına aldırmadan bu zor hareketin ilk denemesini gerçekleştirdi.
Bu deneme onun hayatını geri dönülmez bir şekilde değiştirdi. Havada iki yerine bir buçuk takla attıktan sonra ayaklarının üzerine değil sırtının üzerine düştü. Gözlerini hastanede açtığında ona felç olduğu ve bir daha asla yürüyemeyeceği söylendi. Doktorlar, zorlu geçen çocukluğunu unutmak için sığındığı spor hayatının bittiğini söyledi ona.
Yaklaşık iki sene boyunca insanlardan uzak bir yaşam sürdürdü. Ancak yılmadı ve yeniden spora sarılarak basketbol oynamaya başladı. Günlerce hiç durmadan çalıştı ve engelli basketbol milli takımına seçildi. Engelli sporcuların katıldığı paralimpik olimpiyatlarına takım halinde katılarak altın madalyaya hak kazandı.
Bu başarı ona motivasyon kaynağı oldu. Durmaya niyeti yoktu. Felç olmasına neden olan kış sporlarına geri dönüş yaptı ve kaymaya başladı. İki yıl boyunca engelli sporcuların kayak yarışmalarına hazırlandı. İnanılmaz bir çalışma azmi gösterdi. Ardından engelli sporcuların katıldığı paralimpik olimpiyatlarda altın madalya kazandı. ‘Dünyada kış ve yaz olimpiyatlarında altın madalya alan ilk kadın’ unvanını elde etti. 32 yaşında kayak yaparken büyük bir kaza daha geçirdi. Neredeyse kolunu kaybediyordu. Günlerce hastanede kaldı.
Alana Nichols bugün 40 yaşında. Bütün bunları yaparken yüksek lisansını tamamladı.
Geçtiğimiz yıl ilk çocuğunu dünyaya getirdi. Nike, Visa, Oakley gibi firmaların sponsorlukları ile spor yapmaya devam ediyor.
Alana’nın hikayesini kendisinden dinledikten sonra ona şu soruyu sordum: “Çok genç bir yaşta yaptığın bir hata yüzünden bütün yaşamın değişti. Hayatına engelli birisi olarak devam ediyorsun. Hiç pişman oldun mu?”
Verdiği yanıt muhteşemdi: “Benim bunları düşünmeye zamanım olmadı hiç. Her düştüğümde yeniden kalkmaya, kendimi gerçekleştirmeye devam ediyorum. Başka bir seçeneğimin de olmadığını biliyorum. Benden sonra gelenlere ilham vermeye odaklanıyorum. Durmak yok, yola devam.”
Alana sadece fiziksel değil zihinsel sınırları olan kişilerin bu engelleri ortadan kaldırması için tüm insanlığa ilham olmaya devam ediyor.
Mutsuzluk sendromuna yakalananlara, kendi engellerini zihninde yaratanlara, içeriden değil dışarıdan beslenenlere umut olmaya çalışıyor.
Alana’nın söylediği gibi. Hayat çok kısa. Her düşüşten sonra yeniden ayağa kalkmaya, farazi engelleri ortadan kaldırmaya ve böylelikle insanlara ilham olmaya devam etmek zorundayız.
Hayatı anlamlı kılan da bu değil mi?
Dünyada kış ve yaz olimpiyatlarında altın madalya alan ilk kadın unvanını alan paralimpik sporcu Alana Nichols, “Her düştüğümde yeniden kalkmaya, kendimi gerçekleştirmeye devam ediyorum. Başka bir seçeneğimin de olmadığını biliyorum” diyerek adeta ardından gelenlere ilham oluyor.
